Zygmunt Stojowski – Cracovien

Wesół i szczęśliwy

Krakowiaczek ci ja,
A mój konik siwy

Raźno się uwija
Uwijaj się, raźno bież

Kopytkami ognia krzesz!

Czapeczka czerwona

Na głowie mi płonie
Pokazuje ona

Że mi gore w łonie
Gore serce, pędzi koń

A dziewczyna klaska w dłoń

Z czapki pawie pióro

Barwami się mieni
Jak dzionek za chmurą

Gdy go świt zrumieni
Dumnie błyszczy pawi puch

I ja dumny, i ja zuch

Krakowiaczek ci ja

Pędzę sobie żwawo
Kto mnie nie wymija

Plunę w twarz kurzawą
Bo ja pan, bo ja król

Śród zielonych niw i pól

Wkoło szumi zboże

Kłania mi się kłosem
Kiedy plony zbiorę

To potrzęsnę trzosem
A dziewczęta z całej wsi

Będą się przymilać mi

I ta, i ta ładna

Lecz ich próżne chęci
O, boć mnie już żadna

Nie zwabi, nie znęci
Jedno tylko serce mam

Jedną tylko Halkę znam