Władysław Żeleński – Messenger op. 14 nr 2

W. Żeleński, Posyłka op. 14 nr 2

Nad Tatrami ciągną chmury,
Orzeł w szarym buja tle;
W dali Tatrów szczyt ponury,
Jakby w puchu drzymie w mgle.
Daj mi orle na chwileczkę,
Nadpowietrznych wioseł twych,
Niech polecę tam, nad rzeczkę,
Tam w krainę myśli mych.
Tam, nad rzeczką chatka stoi,
A w okienku błyszczy kwiat;
A nad kwiatem, oczu dwoje
A te oczy, to mój świat! to mój świat!
Nie dał wioseł!
Nie dał wioseł! więc piosenko
Ty bądź posłem moich czuć,
Leć gdzie chatka, kwiat, okienko,
Rzewnie jej tam o mnie nuć.
Jak cię tkliwie w mojej duszy,
Jak cię w sercu czuję mem;
Może się jej serce wzruszy,
Błagającem dźwiękiem twem.
O miłości mej przekonaj,
O tęsknocie śpiewaj mej,
Wróć z nadzieją, lub też skonaj,
Ale skonaj, U nóg skonaj jej.