Władysław Żeleński – When the last rose has wilted

W. Żeleński, Gdy ostatnia róża zwiędła

Gdy ostatnia róża zwiędła,
Rzekłam chłopcu: „Idź”,
Zerwała się złota nić,
Zerwała się złota nić,
Którą miłość przędła,
Którą miłość przędła.
Poskoczyłam jak najprędzej
Świeży wątek wziąść,
Chciałam złotą nitkę prząść…
Lecz zabrakło przędzy,
Lecz zabrakło przędzy,
Lecz zabrakło przędzy.
Zakwitnęły róże znowu,
Nić się nie chce snuć…
Próżno wołam: „Luby, wróć!”
„Luby, wróć!”
On nie wierzy słowu,
On nie wierzy słowu.